YIKIMIN İNŞAASI: BASİNSKİ

Basinski’nin kim olduğuna başlamadan önce bize kim olduğumuzu hissettirdiği infinity loop, ya da eski manyetik bant kayıtlarının yavaş yavaş bozulmasıyla oluşturulmuş ve zamanın geçişini, kaybı ve zamansız hisleri yansıtan bir tape loop olan 'The Disintegration Loops' kayıtları ile başlamak istiyorum. Dlp1.1.4 kod adlı bu loop, bizi her zamandakinden daha şiddetli, yeniden yıkmak üzere inşaa eden mobius şerididir. (özellikle 1.1.4’ten söz ediyorum) tamamen yersizyurtsuzdur. Anonimliği dinleyenin ruhuna göre yeniden filizlenir. Teyp döngüleri size sovyetlerin karlı ve soğuk havalarında bu dünyaya ait olmayan dünyaları ve şeyleri gösterebilmek üzere özel olarak tasarlanmıştır. Hatta zamanın A teorisinde her şeyiniz ile dosdoğru giderken sizi B teorisinin mültecisi yapar. B Teorisi, zamanın bir dizi olayın arasındaki ilişkilerle tanımlandığını savunmuyor mu zaten?. Bu ilişkiler 'önce' 'sonra' ve 'eş zamanlı' şeklindedir. Bu ilişkiler objektif ve değişmezdir. B Teorisi'nde, 'geçmiş', 'şimdi' ve 'gelecek' terimleri izafi terimlerdir ve gözlemcinin bulunduğu zamana bağlıdır. Bu terimler, olayların mutlak durumlarını belirtmezler, sadece gözlemcinin perspektifine göre olayların sırasını ifade ederler. Örneğin, '2020 yılı' , 2024 yılında yaşayan biri için geçmişte iken, 2018 yılında yaşayan biri için gelecektedir. Bu görüş, zamanın tıpkı uzay gibi bir boyut olduğunu ve tüm olayların bu dört boyutlu uzayda sabit yerlerde bulunduğunu savunur. Bu görüş, özel ve genel görelilik teorileri ile de uyumlu olduğu aşikar, o halde geleceği hatırlamamızı sağlayacaktır.

Kendisinin en bilinen tekniklerinden biri, eski manyetik bantları kullanarak teyp döngüleri yaratmaktır evet, fakat sadece bununla sınırlı da değildir. Bu döngüler, zamanla bozulur ve bu bozulum, Basinski'nin eserlerinin temelini oluşturur. Bu süreç, zamanın geçişini ve anıların yavaş yavaş yok oluşunu ve boşluğun, nihilizm’in zincirlerinin çözülmesini de gösterir.  Basinski'nin müziği, özellikle bu teoriyle güçlü bir rezonans içindedir. Müziği, zamanın akışı ve bozulumunu doğrudan işleyerek, dinleyicilere zamanın kendisine ait olmayan döngülerden oluşan spekülatif gerçeklikler sunar. Her döngü, zamanın geçişini ve anıların yavaş yavaş silinmesini temsil ederken, müziğin kendisinin fiziksel yapısının bozulması da(gerçekten bantların bozulması da)bu teoriyi destekler.  Gözlerinizi kısarak bakarsanız, Abducting The Outside’ı görürsünüz.  Bu deneyimler (yani olumsal deneyimler) henüz Mutlak'ın öz deneyiminde tam olarak askıya alınmamış deneyimlerdir. 

Bu çürüyen bir yankı neredeyse tamamen bir kapanış müziğidir. (ya da her gün biraz daha aşınan, biraz daha tükenen ve sonunda kaçınılmaz olarak yok olan.) Her sabah uyanmak, her gün aynı işleri yapmak, her gece aynı yatağa dönmek. Ve her seferinde, biraz daha tükenmiş, biraz daha eskimiş ve silikleşmiş olarak yok olmayı beklemek, kısacası yaşamak demektir. Hayatın kendisini son kez dinlemek, ancak ölüm anına uygun bir arzu olabilirdi.